شمیم مهربانی

درد دلی با کربلا

سلام بر سرزمین تفتیده کربلا؛ سرزمینی که سراپای آن را عشق گرفته است؛ سرزمینی که خاکش شفابخش دردهای بی درمان است؛ سرزمینی که جگرگوشه علی و زهرا را در خود

جای داده است؛ سرزمینی که صدای «هیهات من الذلة» حسین در آن به آسمان رفت و سقف آسمان ها را شکافت؛ سرزمینی که در آن امامی ندای «هل من ناصر ینصرنی» سر داد و

کسی جز تیغ های شمشیر و تیزی نوک نیزه ها پاسخش را نداد. سرزمینی که هنوز از آن صدای سیلی خوردن رقیه و العطش کودکان به گوش می رسد. ای سرزمین تب دار کربلا که به

حق کرب و بلا نامیده شدی! می خواهم با سخنانی هر چند کوتاه از تو شکایت کنم. ای خاک! هنگامی که سر حسین بن علی را بریدند، بر بدنش اسب دواندند، خیمه هایش را آتش زدند،

عباسش را قطعه قطعه کردند، سجادش را به زنجیر کشیدند، خاندانش را به اسارت بردند، چرا دهان باز نکردی و آنان را در کام خود فرو نبردی؟ ای آسمان! چرا آنان را در سیلاب

گرفتار نکردی؟ ای باد! چرا آنان را در قهر خداگونه خویش گرفتار نکردی؟ کجا بودید ای پرستوهایی که اصحاب فیل را با آن همه هیمنه زمین گیر کردید؟ چرا کسی به فریاد حسین

نرسید؟ می دانم چه می خواهید بگویید؛ می خواهید بگویید ما مانده بودیم که چه کنیم و حیرت زده نگاه می کردیم که یک قوم چقدر پست می شود که با امامش، با کسی که رسول خدا

صلی الله علیه وآله درباره اش فرمود: «حسین منّی و انا من حسین» این گونه رفتار می کند. شاید شما هم سرّ این سکوت را نمی دانستید؛ سرّ آن این بود که زمین و زمان و تمام

موجودات عالم تا ابد یزید و یزیدیان را لعنت کنند و سلام و صلوات خود را نثار حسین علیه السلام و اصحابش کنند؛ السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین

و علی اصحاب الحسین.

سلام ارباب بی کفن!

سلام بر تو وماه پر از غمت،سلام بر تو وعلمدار بی دستت

سلام بر لبهای خشکیده علی اصغرو بدن صد چاک اکبرت

سلام بر قامت خم خواهرت وجگر سوخته اش

سلام بر دامن آتش گرفته ی زهرای سه ساله ات و گوش بی گوش واره ی سکینه ات

سلام بر قاسم وعبداللهِ  برادرت،وبر عون وجعفرِ خواهرت

سلام بر دلهای داغدار لیلا و ربابت وبر یاران باوفایت

سلام بر غربت بی حدت در ارض بلا

راستی آقا جان یادم رفت،سلام بر مسلم وتنهایش در کوچه پس کوچه های کوفه ی بی وفا

آقا جان گاهی ساعت ها می نشینم وبا خود فکر می کنم اگر من در کوفه بودم، اگر در کربلا بودم ،چه می کردم؟

درسپاهت بودم وسربازت یا در مقابلت قرار می گرفتم و من نیز آب را بر اهل حَرَمت می بستم؟

اگر درکوفه بودم آیا من هم به راحتی مسلم را تنها می گذاشتم؟

آقا جان خیلی میترسم،دلم اندازه ی دنیا غم دارد،می ترسم روزی که مهدی فاطمه بیاید در سپاه یزید زمانش باشم،می ترسم نمکش را خورده باشم ونمکدانش را سخت شکسته باشم.

آقاجان تورا به دستان علمدارت دستم را بگیر،مگذار آب از سرم بگذرد.

الغوث والامان یا حسین،یا صاحب الزمان

گویند:سلطان محمود غزنوی برای خلیفه بغدادنامه هنوشت وازاوخواست که نام وی رادرخطبه یاد کندواسم اورادرسکه هانقش نماید.خلیفه ازاین کار سرباززد.محمودنامه ای برای اوفرستاد وتهدیدکرد ودرضمن آن گفت:«اگرخواهم سنگ بغداد رابرپشت پیلان به غزنه بیاورم،می توانم»خلیفه درجواب اونامه ای سربه مهر فرستاد،چون آن رابازگشاد درنامه چیزی ندیدجزنام «خدا»وپس ازآن الفی کشیده«ا»ودر وسط آن  لام«ل» ودرآخرآن میمی«م»وسرانجام «الحمدلله».

سلطان متحیرگشت واهل مجلس نیزهمه متحیرماندند وهرآیتی که درقرآن«الف ولام ومیم»بودهمه خواندند وتفسیر کردند،هیچ کدام جواب محمودنبود.اتفاقاً ابوبکر قهستانی برایشان وارد شد.موضوع رابه او گفتند اونیز دراین باره فکرکرد ناگهان سربلند کرد وگفت:شرح آن رایافتم.سلطان گفت:بگو وهرچه می خواهی،بخواه.گفت:سلطان برای آن ها نامه فرستاده وایشان رابه بردن پیلان تهدید کرده است.حال خلیفه این نامه را فرستاده ودر آن این«الف»و«لام»و«میم»اشاره است به قول خدای متعال که میگوید:«الم ترکیف فعل ربک باصحاب الفیل…».از این سخن رعشه براندام سلطان افتاد ونادم وپشیمان گشت،وپس ازآن همواره ادب رارعایت می کرد.

معنا ومفهوم پرچم

پرچم هرکشوری معنا ی خاصی دارد ونیمرخ کلی ازمختصات هرکشوراست.پرچم جمهوری اسلامی نیزمانند سایرکشورها آرمان های برترکشوردردل دارد.

رنگ های پرچم:

سه رنگ پرچم جمهوری اسلامی اززمان ناصرالدین شاه انتخاب شده است که البته درهردوره معانی آن تغییر کرده ودرزمان طراحی پرچم رنگ هابه این معنا بوده اند.رنگ سبز به معنی خرمی وسرسبزی،سفید نمادصلح ونمادی ازآیین زردشت،سرخ نماد خون شهیدان بخصوص شهیدان دردوره ی جنگ های روسیه وانگلستان.امادردوره های بعدی معانی کم وبیش تغییرکرد وتازمان انقلاب وبعداز انقلاب وتاامروز معانی رنگ ها به شکل زیر بوده است.سبز به معنای سرسبزی وآبادانی کشورونیز نماددین اسلام می باشد(سبز اصلی ترین نماد دین اسلام است واین رنگ دردومین مکان مقدس یعنی مسجد النبی  به وضوح آشکاراست).رنگ سفید به معنی صلح ودوستی کشور وصلح خواهی ایران درجامعه ی جهانی است.رنگ سرخ نمایانگر خون شهیدان انقلاب ودفاع مقدس وشهیدان دین وکشوراست.

مفهوم چینش رنگ ها:

رنگ سبز دربالای پرچم نمایانگراین است که اولویت اول واصلی کشور دین اسلام وآبادانی کشوراست،که باصلح ودوستی (سفید)درصددبه دست آوردن آن است،دین کشور(سبز)وصلح وآرامش کشور(سفید)در خطر باشدایران باخون جوانانش(سرخ)ازآن هامحافظت می کند.

نشانه هاونماد ها:

درپایین رنگ سبز وحاشیه ی رنگ سفید ودربالای رنگ سرخ وحاشیه رنگ سفید،نوشته الله اکبر به صورت مؤرب وجوددارد که تعداد آن هادرهرطرف 11تاست که نماد یازدهمین ماه سال یعنی بهمن ماه ومجموع دوطرف 22تاست که نماد 22بهمن روز پیروزی انقلاب اسلامی باشعار الله اکبر است.ودرنهایت نماد اصلیدرقلب پرچم نام جلاله الله است که درنگاه اول این نشان یک گل لاله است وبیانگر شهیدان ورنگ سرخ آن نمادخون شهیدان است.با کمی دقت کلمه الله اکبر راخواهید یافت که برصفحه سفید نقش بسته است،که نماد حق وصلح خواهی دین اسلام است.وهمچنین جمله لااله الا الله که روی هم آرم را تشکیل می دهند.هلال های موجود درآرم که حالت کروی بودن را تشکیل می دهند نماد مبارکی از هلال هایی است که پیامبر(ص) با شمشیر روی شنهابه نماد دین اسلام می کشید حالت هلال های موجود درشکل نماد نصف النهار ها وکروی بودن آن به معنای کره زمین وجهانی بودن دین اسلام است.تعداد خطوط 5عدد نماد ارکان اصلی دین است.خط وسط به معنای اصل توحید که اصلی ترین رکن دین است تشدید بالای آن شدت آن را می رساند وحالت ایستادن آن که مانند شمشیر است با همان تشدیدبالای آن ،نماد قدرت وبرندگی اسلام وجمهوری اسلامی است،وپرانتز های اطراف  آن نشان دهنده توازن است که نماد عدالت است.این رموز پرچم جمهوری اسلامی ایران قبل از انقلاب در جلسات درس دکتر شریعتی وزمانی که تفسیر سوره حدید ارائه می شد درذهن طراح آن یعنی آقای حمید ندیمی جرغه خورد،ایشان بیان می کند وقی این ایده به ذهنم آمدعلاقه داشتم برای جهان اسلام یک نشانه درست کنم ،وقتی حضرت امام(ره)فرمودند باید نماد شیر وخورشید برداشته شود،اسلام وکشور به نماد جدید نیازدارد به صورت جدی ایده رادر پیش گرفتم ودر روز19اردیبهشت 59 که یک مسابقه برای به دست آوردن طرح جدید برگذار شد،طرح آقای ندیمی برگزیده وتوسط مجلس و حضرت امام(ره) تایید شد.این طرح برداشتی از کلمه حدید یا آهن درقرآن است.تقارن الله نیز ازهمین آیه نشأت می گیرد.

چوایران نباشد تن من مباد

الله

جانم فدای ایران وپرچم سه رنگش

اللّهُم لکَ ا لحمد الشا کرین،پروردگار من !ستایش ونیایشم رابا زیارت سیدالشهدا آغاز می کنم وصندوغچۀگرفته ترین لحظه هایم راباکلید اشک می گشایم به یاد سرزمین سوخته از اتش.

خدای من!مرا که اندوه لاله های تشنه را به دوش واژه ها می کشانم به شفاعت خورشید کربلا برسان؛اللهُم ارزقنی شفاعة الحسین(ع).

الهی!کبوتران دعا را از خشک سالی دستانم به درگاه مهربانی ات پرواز می دهم وسجاده ام را تا شرجی آخرین نماز حسین(ع )پرواز می دهم.برسجده گاه عشق تو خلوت می کنم با ترنم واژه هایی که صدای مناجاتش خواب خاک را می آشفت ولرزه بر کاخ عصیان می انداخت.

خدایا!لطفی  فرما تابا لهجۀ رحمت که از حنجرۀبریده،با تو نجوا می کرد هم صدا شوم ودر جاری زلال عفو وبخشندگی ات زنگار نفس هایم را بزدایم.

السلام علی الاولاد الحسین،منزل به منزل مرا با عطش معرفت ناب کربلا آشنا کن،تا از سراب دنیا بریده وبا کاروان اسیران به اسارت عشق تو مشتاق شوم.زجه های ندامت را بی دغدغه ناله زنم وسکوت شام غریبان دلم را با ناله های استغاثه به آشوب نشانم.خدایا!توفیقم ده تا با آن شبی که از سوز زنجیر های اسارت،کائنات ولوله می کردند،هم نوا شوم.

اللهُم ارزقنی زیارة الحسین(ع).هنوز زخم های کربلا تازه است و چشم های عاشقان به چراغان بارگاه  مظلوم تاریخ می شتابند و به اندازۀ تمام روز های غریب و زخمی محرم و صفر می گریند.

بارالها!توفیق ده تا با سینه سوخته،هم نوا با سپیداری که در تلأ لو چشمانش نیایش تو موج می زد به طواف کعبه عاشقان مشرف شوم.من نیز زائر کوی عاشقانه ها شوم تا بار سنگین شانه هایم را بر ضریح طلایی اش،آرام تکیه دهم.

آمین یا رب العالمین