شمیم مهربانی

سلام ارباب بی کفن!

سلام بر تو وماه پر از غمت،سلام بر تو وعلمدار بی دستت

سلام بر لبهای خشکیده علی اصغرو بدن صد چاک اکبرت

سلام بر قامت خم خواهرت وجگر سوخته اش

سلام بر دامن آتش گرفته ی زهرای سه ساله ات و گوش بی گوش واره ی سکینه ات

سلام بر قاسم وعبداللهِ  برادرت،وبر عون وجعفرِ خواهرت

سلام بر دلهای داغدار لیلا و ربابت وبر یاران باوفایت

سلام بر غربت بی حدت در ارض بلا

راستی آقا جان یادم رفت،سلام بر مسلم وتنهایش در کوچه پس کوچه های کوفه ی بی وفا

آقا جان گاهی ساعت ها می نشینم وبا خود فکر می کنم اگر من در کوفه بودم، اگر در کربلا بودم ،چه می کردم؟

درسپاهت بودم وسربازت یا در مقابلت قرار می گرفتم و من نیز آب را بر اهل حَرَمت می بستم؟

اگر درکوفه بودم آیا من هم به راحتی مسلم را تنها می گذاشتم؟

آقا جان خیلی میترسم،دلم اندازه ی دنیا غم دارد،می ترسم روزی که مهدی فاطمه بیاید در سپاه یزید زمانش باشم،می ترسم نمکش را خورده باشم ونمکدانش را سخت شکسته باشم.

آقاجان تورا به دستان علمدارت دستم را بگیر،مگذار آب از سرم بگذرد.

الغوث والامان یا حسین،یا صاحب الزمان