شمیم مهربانی

امروزدوباره آمدم سراغ دفتروقلمم،دلم تنگ شده بود براي نوشتن.دنبال موضوع بودم كه صداي مولودي وحلحله بلندشد،بوي عروسي مي آمدبوي اسپند وعود،صداي كل كشيدن ودست زدن وماشاالله گفتن.وقتي بهش فكرميكردم كه عروس ودامادنشستن ويه آسمون فرشته دارن روسرشون گل ميريزن دلم لك زدبراي يه دقيقه بودن توي اون مراسم.يه دست گل ازبهشت براي دست هاي عروس آزين شده بود،يه تور ازجنس حرير،دوتافرشته كه توروگرفته ب.دن روسرعروس وداماد،عروس ودامادي كه فخرآسمان وزمين اند،اين طرف ترپدرعروس كه داماد هم تودامن خودش پرورش يافته بود،يه خانواده كه خداآسمان وزمين روبه عشق اوناخلق كرده بود.يه عاقد،يه خطبه،يه اجازه كه صاحبش نبي خداست.خوش به حال فرشته ها،خوش به حال كنيزاي فاطمه،خوش به حال دروديواراون خونه،خوش به حال همه ي اونايي كه اونجابودن وشنيدن كه فاطمه (س)به علي(ع)گفت بله.هميشه وقتي كه عروس بله روميگه،گل مي ريزن،كل مي كشن،اسپنددودمي كنن،خوش به حال فرشته هاوقتي فاطمه بله روگفت.خوش به حالشون كه شاهدعقدياس نبي وشيرخدابودند.چه بزمي،عاقدخدا،شاهدفرشته ها،اجازه دهنده وصاحب عروس ودامادرسول خدا،عروس فخرخلقت ودامادشيرخدا.مبارك باداين بزم وعروسي.